VERONA

Afgelopen 26 mei waren mijn lief en ik alweer 10 jaar getrouwd. En nog steeds weet hij me op de leukste manieren te verrassen. Zo kreeg ik deze keer tijdens een heerlijk diner in ’t Amsterdammertje een vliegticket onder mijn neus geschoven! Dit keer zouden we onze trouwdag vieren in het prachtige Verona, dé enige echte stad van de liefde (sorry Parijs liefhebbers).

Naast dat deze stad het verhaal van Romeo en Julia ademt is het ook een stad dat doordrenkt is van prachtige pleinen en smalle pittoreske straatjes, tiptop verzorgde mensen en natuurlijk fantastische plekken om een heerlijk hapje te eten en slokjes te drinken.

We waren al eens eerder in Verona geweest maar meer in het centrum nabij de grote Arena. Dit keer sliepen we recht tegenover de Arena en besloten we de stad rondom de rivier de Adige te verkennen. De Adige stroomt met een aardig tempo door aan de rand van de stad. Deze blog is geschreven om jullie de plekjes te geven die je moet bezoeken mocht je Verona aandoen in de komende zomervakantie. Niet de grote toeristische hotspots maar de pareltjes die je het bezoek aan deze stad niet snel zal doen vergeten.

Het pleintje van Romeo en Julia is ons startpunt en het bezoeken waard maar omdat het vrij vol staat met alle liefdesstelletjes die hun slotje proberen op te hangen zul je snel het centrum uitlopen richting de rivier de Adige. Hier kan je heerlijk langs slenteren en zul je verkoeling vinden in de schaduw die de bomen langs de weg je zullen bieden. Loop richting de Piazzale Castel S. Pietro en klim via een aantal trappen omhoog naar restaurant Teodorico. Het is een kleine klim maar dat zal in grote mate beloond worden door een fantastisch uitzicht over de stad. De menukaart is klein en maakt gebruik van mooie pure ingrediënten. De wijnkaart is typisch Veronees en bied een groot aantal Lugana wijnen aan. Wij nemen de la Morette (wijnhuis van ons geliefde Zenato) Lugana 2015 en kunnen niets anders doen dan genieten! Tip neem de pizza met buffelmozzarella, basilicumpesto en verse tomaatjes. Samen met heerlijke bruchetta’s eten we voor nog geen €50 onze buikjes vol en lopen met een grote glimlach op ons gezicht naar beneden richting de Adige. We lopen de brug over en slenteren heerlijk door de stad… even het eten verteren en ons opmaken voor een culinaire avond!

Jochem heeft een reservering gemaakt bij ristorante Maffei. Het is een familiebedrijf dat zich huisvest sinds 1663 aan de Piazza delle Erbe, een van de bekendste pleinen van Verona. Maar eenmaal de grote patio ingelopen is er van de drukte op het plein niets meer te merken. Ristorante Maffei is een bekender restaurant dat we niet snel zouden uitkiezen maar de recensies zijn zo goed dat we het niet kunnen laten. Voor klassiek Italiaans eten moet je hier niet zijn. De inslag is Frans met een Italiaanse twist. De bediening is vrij vlot dus geef van te voren even aan dat je rustig wilt eten dan passen ze het tempo erop aan. Jochem kiest de red scampi tartaar op een bed van Burata mozzarella. Ik kies de tonijn op 3 manieren bereid namelijk gerookt, tartaar en kort gebakken met een korstje van pistachenootjes. Wij kiezen vanavond voor rode wijn en wel de Anniversario van Seregho Alighieri . Deze wijn is een klassieke ripasso al mogen we dat niet zo noemen van de familie Alighieri. Zij prefereren de term “double fermentation wine”. De druivjes, pitjes en steeltjes worden voor de 2e keer vergist nadat het voor de eerste keer is gebruikt voor het maken van hun Vaio Armaron oftwel een Amarone wijn. Enfin, omdat we toch heel benieuwd zijn naar de Italiaanse kant van dit restaurant kiezen we allebei de risotto met tallegio kaas en rode ui. Wat een heerlijke risotto maar zó veel en zó machtig, ik krijg het niet op! Het looptaartje van pure chocolade is een heerlijke afsluiter van deze avond en het bolletje pompoen/ amaretto ijs is erg verrassend! Tot slot mogen wij nog even de wijnkelder in. Helemaal onder in de kelder kom je in een soort uitgehouwen grot terecht waar een gedekte tafel staat, de Romeo and Giuletta table. Deze tafel kan je met je geliefde reserveren voor een unieke private dining experience. Ga niet te bloot gekleed want het is erg frisjes vergeleken met buiten. We krijgen een glas prosecco grappa van het huis en keren langzaam slenterend richting het hotel.

Een nieuwe dag is aangebroken en we besluiten de andere kant van de Adige te volgen richting de grote en imposante Castelvecchio. De Castelvecchio is een 14e eeuws kasteel dat ligt aan de Adige en huisvest tegenwoordig  het Museo d’Arte. Bekijk de mooie aangelegde tuin eens of koop een kaartje en bezoek het museum dat veel religieuze kunst toont uit de 14e-18e eeuw. Via het museum kan je ook bij de stadsmuren komen en heb je een adembenemend uitzicht over de stad. Wij lopen via de aangrenzende Ponte Scaligero de Adige over om de volgende brug weer terug over te steken. Wij lopen naar de St. Maria kathedraal waar we niet in zullen gaan maar het aanzicht van buiten is imposant genoeg! We zien aan onze rechterhand een barretje waar een handjevol Italianen aan de bar hun espresso drinken of al aan een glaasje wijn waren begonnen. Waar de Italianen zitten, daar willen wij zijn en dus besloten we hier naar binnen te gaan voor een cafe doppio. Bar Caffetaria All Duomo   heeft een binnenplaats dat overdekt is met een pergola van druifranken. Je zit er heerlijk rustig en voelt je bijna Italiaans tussen al die Italiaanse mensen. We lopen via kleine pitoreske straatjes richting het centrum maar blijven wel vlak bij de Adige lopen. Als we bij de Ponte Pietra brug bij het Piazzale Castel S. Pietro zijn zien wij iets heel leuks. Een klein balkonnetje waar we mensen zien lunchen… dat willen wij ook!

Het restaurant dat het meeste indruk op ons heeft gemaakt met haute cuisine eten bereid volgens echte Italiaanse traditie is Osteria Ponte Pietra. Klein maar alles klopt. Service, wijnkaart, eten, uitzicht echt allemaal van die stukjes die een puzzel compleet maakt.

Wij kiezen wederom een witte Lugana wijn van het huis Albino Armani en zitten op het balkonnetje aangrenzend aan de brug. Je hoort het water bulderen maar dat neem je voor lief en is ergens ook wel heel bijzonder, waar eet je nou zo? Ik neem als voorgerecht een grove steak tartaar en Jochem neemt coquilles met een groene asperge crème. We smullen! Ondertussen let de bediening goed op en vullen de wijn en water met grote precisie bij. Ik bestel mijn hoofdgerecht, handgemaakte ravioli gevuld met ham en een crème van erwtjes en krokantjes van spek. Jochem besteld Spagettoni, een dikke spagetti al dente gekookt met knoflook en ansjovis. Wij weten even niet waar we al die smaakindrukken moeten laten, wat een explosie van smaak! Moeten we nog wel gaan eten vanavond of zullen we hier de rest van de dag op teren? Dit is toch niet te overtreffen?

We slenteren weer richting het hotel en nemen een glas Franciacorta, de enige mousserende wijn die er echt toe doet in deze regio, in de jacuzzi op het dak. Toch hebben we nog 1 ding niet gedaan deze trip. De pizza van ons eerste adresje was to die for maar het was een soort pizza/ foccacia achtig gerecht… de echte steenovenpizza hebben nog niet gegeten en ja als je in Italië bent dan wil je toch ook wel pizza toch? We vragen het hotelpersoneel waar zij het liefste hun pizza eten en ze waren redelijk unaniem… ga naar de Piazza dei Signori en bestel een pizza bij Impero. Deze Piazza met het standbeeld van Dante Alighieri centaal grenst aan het grotere Piazza delle Erbe en is een feestje om op het terras te zitten. Tot ’s avonds laat hebben we genoten van heerlijke pizza en Italiaans bier. We begonnen met antipasti. Een bord met heerlijke Italiaanse rauwe ham en onze guilty pleasure Bruchetta Caprese. We zitten heerlijk onze ogen de kost te geven en bestellen ondertussen onze pizza. Ik neem er zelf een met pittige worst, mozzarella en groenten en Jochem een pizza met verschillende kazen. Impero maakt hun deeg met gist dat ze zelf verkrijgen uit appels. Dit gist word bewaard in aardewerken potten die ze laten maken in Apullië en is het geheim van hun deeg. Zoals een Italiaan betaamd drinken wij bij de pizza ook een heerlijk biertje. Het word donker, de Veronese kindjes gaan nog niet naar bed maar spelen met elkaar op het plein. Het is een ontmoetingsplek, een plein waar families en vrienden samenkomen om het weekend in te luiden met een glas Aperol Spitz of Hugo. Er word tot laat in de avond gegeten en we zouden graag willen blijven maar de volgende ochtend worden we al vroeg gehaald om naar het vliegveld gebracht te worden. Verona je bent prachtig. Je bruist van de energie, liefde en historie. Wij hebben genoten van je maar vooral van elkaar.

Ons motto is altijd: zonder wijn is het minder fijn

zonderwijnishetminderfijn
#zonderwijnishetminderfijn